کتاب کتابخوانی

گادامر گفتمان شاعرانه را گفتمانی اسطوره ای می داند. منظور گادامر از این سخن چیست؟ چرا گفتمان شاعرانه اسطوره ای است؟ وی توضیح می دهد که گفتمان شاعرانه صرفا خودش را به واسطه ی خودش بازگویی می کند. گفتمان شاعرانه روایت می کند و از مردگان و حوادث سخن می گوید. درک حقیقت شعر فقط از راه باور و ایمان اتفاق می افتد. در گفتمان شاعرانه ما مجالی می یابیم که با مردگان و رنجهای خدایان و اشخاص بزرگ آشنا شویم. اسطوره ها غنای بیشتری به آگاهی انسان می بخشند و آدمی برای درک اسطوره ها باید به تجربه اکنون خود بپردازد. وی باید اسطوره ها را در زندگی خود بیابد و آنها را به نحو درونی تجربه کند. در این تجربه است که امتزاج افق ها روی می دهد و شخص می تواند با آنچه شاعر می گوید احساس نزدیکی کرده و معنای کلام شاعرانه را دریابد. اینجاست که گادامر به بحث واژگونی اسطوره سازی نزد ریلکه اشاره می کند و معتقد است که اسطوره در اشعار ریلکه کاربرد دیگری غیر از شعر گوته و هلدرلین دارد. روش خاص ریلکه در به کارگیری اسطوره ها این است که هیجان های سنت را پیوسته به صورت کلیدی برای زندگی شاعرانه ی خود کشف می کند و شیفته ی آن است. سنت برای ریلکه ضروری است، زیرا وی صور خیال را دوباره فعال سازی می کند و نمادهای قدرتمند تازه ای از آن ها خلق می کند، چنانکه برای آدمی به صورت تجربه ای درونی یافت می شود. به نظر می رسد منظور گادامر از واژگونی اسطوره سازی نزد ریلکه چنین معنایی دارد. 
" مراد من از واژگونی اسطوره سازی، روشی است که منتقد از طریق آن می تواند مقولات مفهومی خودش را تغییر داده و درباره هر چیزی شاعرانه تامل کند". 
گادامر واژگونی اسطوره سازی را کلید هرمنوتیکی می خواند و آن را برای هر شعری معتبر می داند. در همه ی اشعار امکان تبدیل دوباره وجود دارد. حضور وجود تنها در کلمه رخ می دهد و فقط از طریق واژه و در واژه است که هستی به ظهور درمی آید. تفسیر با روش بیگانه سازی علمی متفاوت است و وظیفه اش فهم بهتر متن است.

" هانس گئورگ گادامر: ادبیات و فلسفه در گفت وگو ، رابرت پاسلیک " 
برگردان : زهرا زواریان 
انتشارات : آگاه